เรื่องมันเริ่มต้น เมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว ณ
โรงแรมแห่งหนึ่งในเมืองหาดใหญ่ โดยโรงแรมนี้จะมีสถานบันเทิงอยู่ข้างล่าง
แล้วกลุ่มวัยรุ่น 6 คนที่พบเจอเหตุการณ์นี้
ก็เป็นหนึ่งในวงดนตรีที่แวะเวียนมาแสดงที่โรงแรมแห่งนี้...ปกติเมื่อแสดงดนต รี
เสร็จ ทางโรงแรมก็จะจัดห้องให้ทั้ง 6 คนนี้ได้พักผ่อนในคืนนั้น
หากคิวของโรงแรมนั้นเป็นแห่งสุดท้าย
สำหรับการเล่นดนตรีในแต่ล่ะคืนนั้น....เหตุการณ์ก็ดำเนินไปอย่างปกติ
ไม่มีอะไร...
....จนกระทั่งมาถึงคืนหนึ่ง .....เมื่อวงดนตรีกลุ่มนี้เล่นเสร็จแล้ว
ทางโรงแรมได้มาแจ้งกับพวกเค้าว่า
ห้องพักเต็ม...แต่พอคุยกันไปมา....ทางโรงแรมเห็นว่า
ไม่น่ามีอะไรและเด็กเหล่านี้ก็เหมือนคุ้นเคยขาประจำ
เลยบอกมาว่ามีห้องๆหนึ่งว่าง แล้วก็ให้พนักงานนำทางไปพร้อม กุญแจห้อง
ไขสู่ประตูห้องที่มีหมายเลขห้อง ๔๐๙ เมื่อทั้ง 6 คนได้เข้ามาแล้ว
ก็จัดการธุระส่วนตัวเสร็จ ก็มานั่งล้อมวงเล่นไพ่กัน.....ก็เล่นไปซักพัก
1 ใน 6 คนนั้นก็ มองอะไรไปเรื่อย จนไปสะดุดเข้ากับ ผ้าริ้วขาว
พลิ้วสะบัดไปมาตาม
แรงลมของช่องแอร์ที่กำลังเป่านั้น....ด้วยความรำคาญหรืออะไรมิทราบได้
เจ้าคนนั้นจึงลุกออกมา
แล้วลากเก้าอี้เพื่อที่จะได้ยื่นมือไปดึงเอาผ้าริ้วสีขาว
นั้นออก....ในขณะที่เค้าต้องดึงตะแกรงที่ปิดช่องแอร์ออกก่อน
ซึ่งในตอนนั้นสายตาของเค้าก็ยังมองมายังกลุ่มเพื่อนที่นั่งเล่นไพ่อยู่
พอเค้าวางตะแกรงลงและกำลังจะเงยหน้าไปหยิบผ้าริ้วสีขาวผืนนั้นออก....สายตาข อง
เค้าก็ไปเจอเข้ากับอะไรอย่างหนึ่ง....เค้านิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง...แล้วก็ค่อยๆ ลง
มาจากเก้าอี้ที่เค้ายืนอยู่ ในลักษณะถอยหลัง ค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกไป
แล้วก็ค่อยหันหลังเดินออกจากห้องไป....เพื่อนๆในกลุ่มที่เล่นไพ่กันอยู่ก็งง
บางคนในนั้นก็ตะโกน "เฮ้ยยยยย!!!!!"....
....แต่เพื่อนๆ ก็นั่งเล่นไพ่กันต่อ เพราะไม่ทราบว่าเกิดอะไร
และก็ขี้เกียจเดา ...แต่ด้วยอะไรไม่ทราบได้ 1 ในกลุ่มที่เหลือ ก็พูดขึ้นมาว่า
" เออ เดี๋ยวข้าลุกไปปิดตะแกรงให้ "...แล้วก็บ่น ๆ
ว่าเจ้าเพื่อนคนที่ออกไปคนแรกทำไมไม่ปิด น่ะ
...เมื่อเขาลุกออกไป ก็ ขึ้นไปยืนบนเก้าอี้ที่ยังตั้งอยู่ตรงนั้น
เมื่อเขาค่อยเงยหน้าขึ้นดู เพื่อให้รู้ว่าร่องที่จะวางตะแกรงนี่ต้องวางมุมไหน
ยังไง...และในขณะที่เขาค่อยเงยหน้าและยืดตัวขึ้นไปดูนั้น ...
ดวงตาเขาก็ไปเจอกับอะไรบางอย่าง....แล้วเขาก็นิ่งอยู่อย่างนั้นสักพักนึง... ก็
ค่อยลงจากเก้าอี้มา และค่อยๆเดินออกไปจากห้อง....
....เพื่อน ๆ ก็งง กันอีก เออเค้าเป็นอะไรของเค้าน่ะ ...ทีนี้ในกลุ่มก็เหลือ
4 คน นั่งเล่นไพ่กันต่อไป......พอหมดตานึง คนที่ 3
ก็ลุกออกไปจะไปปิดตะแกรงแอร์ให้เรียบร้อย ...จะได้มาเล่นต่ออย่างสบายใจ
...และก็เหมือนกับปฏิกิริยาของ 2 คนแรก คนที่ 3 และคนที่ 4 ก็เป็นเหมือนกัน
และค่อยๆเดินออกจากห้องไปเหมือนกัน........เอาหล่ะสิ....ทีนี้ก็เหลือในห้อง แค
่ 2 คน ก็เล่นไม่สนุกแล้ว (และ 1 ใน 2
คนนั้นคือคนที่รอดชีวิตมาเล่าเรื่องราวให้พวกเราได้ฟังกัน) ทั้ง 2
ก็เลยชวนกันออกไปล๊อบบี้โรงแรม ดีกว่า เผื่อเจอเพื่อน ๆ
ที่ลงไปก่อนหน้านี้แล้ว...แต่
...แต่ก่อนออกไป ทั้ง 2 ต้องการ
ปิดตะแกรงของช่องแอร์ให้เรียบร้อยก่อน...แล้วก็ให้คนนึงจับเก้าอี้
และคนที่มาเล่าในรายการเป็นคนขึ้นไปบนเก้าอี้
แล้วพอกำลังจะเอาตะแกรงเข้าไปปิดช่องแอร์เท่านั้น....ทั้งสองก็เห็นภาพเหมือ นก
ันคือ....เป็นเหมือนภาพของศรีษะของผู้หญิงคนหนึ่งชะโงก
หน้าลงมาจากช่องแอร์และมองด้วยสายตาที่เคียดแค้น จ้องมองมาที่ทั้ง 2
คนนั้น.... เค้ายังพอมองเห็นว่า เส้นผมยาวๆของผู้หญิงคนนั้น
ถูกผูกติดไว้กับเหล็กที่อยู่ข้างในช่องแอร์นั้น....เมื่อเห็นภาพนั้น ทั้ง
คนจึงค่อยเดินถอยหลังออกไป แล้ว 1
ในคนนั้นก็พยายามจับแขนอีกคนหนึ่งไว้แล้วบอกว่า "อย่าวิ่ง!!!! .."
เพราะถ้าวิ่งนี่ เตลิดแน่นอน เพราะตอนนั้นจิตกระเจิงไปหมดแล้ว..จึงค่อย
เดินลงมาจนมาสมทบกระกลุ่มเพื่อนข้างล่าง....
....พอเจอกัน ต่างมองหน้ากัน..และ 1 ในนั้นก็ถาม "พวกแกทำไมไม่บอก
พวกเราน่ะว่าเจออะไรกัน..." ... ไม่มีเสียงตอบจากคนใดในหลุ่มนั้น ผีช่องแอร์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น